Kinesitherapie

De kinesitherapeutische hulpverlening  richt zich in het algemeen op het behoud en het vergroten van de kwaliteit van het bewegen. Ze is van toepassing op mensen met een variabele zorggraad en zorgbehoeften, ongeacht de leeftijd en de levensfasen waarin zij  zich bevinden.

De kinesitherapeut werkt samen met de patiënt  aan zijn herstel.

De kinesitherapeut verhoogt de levenskwaliteit van patiënten met acute en chronische klachten zowel binnen de eigen praktijk als binnen de thuissituatie van de patiënt.

Het besef van goede samenwerking en afstemming met alle zorgverstrekkers dringt zich meer en meer op.

De kinesitherapeutische hulpverlening is gericht op het verminderen van problemen bij het bewegen.  Zij beoogt de kwaliteit van het menselijk bewegen, verminderd door ziekten, aandoeningen, traumata, ongevallen en syndromen, te vergroten of te behouden.
Kinesitherapeutisch handelen is gericht op een methodische werkwijze. Naast de aanmelding en de oriëntatie van de patiënt is er een anamnesegesprek en een kinesitherapeutisch onderzoek. Het klinisch redeneren vormt hierbij de basis tot het opstarten van een behandelingsconcept. In zijn professionele en persoonlijke zorg heeft de kinesitherapeut meer en meer de taak om te: begeleiden/informeren, sturen/oefenen, fysische therapie, manuele verrichtingen en preventie.

Vóór de doorverwijzing van de patiënt, kan door de arts een consultatief kinesitherapeutisch onderzoek aangevraagd worden. De bedoeling is om een bijkomend loco-motorisch onderzoek uit te voeren door de kinesitherapeut om de indicatiestelling voor kinesitherapie te bevestigen.
Deze onderzoeksprestatie van de kinesitherapeut heeft een eigen nomenclatuurnummer en kan perfect uitgevoerd worden op vraag van de arts. Een medisch voorschrift met vermelding van een ‘consultatief kinesitherapeutisch onderzoek’ is hierbij noodzakelijk. Kinesitherapeuten geven hierbij een eigen visie op de bewegingsproblematiek en de dysfunctie van de patiënt.